Да бараат од штабната кујна, снабдена со широки тенџериња и длабоки лонци, исто не одеше: не толку од нескромност, туку навистина од фактот дека по ништо не им беа рамни на оние што се шеткаа во штабната барака како во гостинска соба - со чизми по килим.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Минував низ десетина состави со ист инвентар: воздушен хармониум, една гитара со магнет, една без, тапани помешани со длабоки лонци.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)