Оваа длабока рамнодушност за сѐ што се презема, оваа сѐнесвестица во функционирањето (како во ритамот на самбата) произлегува можеби од краткиот спој помеѓу ритуално- примитивниот свет на бавнотијата, каде циклусот се извршува сам од себе, и модерниот свет на брзината и на забрзувањето.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)