Но Максим не му остава ни место и ниту време и понатаму да се залажува, зема да зборува а зборува спротивно на својот досегашен обичај, не прави починка меѓу зборовите и гласот му е лут, отсечен и подбивен.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)