дрвен (прид.) - кукла (имн.)

Моите посетители со гласна смеа ми раскажуваа дека додека оди прави несмасно долги чекори како да прескока надалеку поставени камења преку некоја вода и како со горниот дел на телото вкочането се веднува како некоја дрвена кукла при правењето на секој нов чекор.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Се руши право како дрвена кукла, не губејќи го вертикалното држење, како да пропаѓа во некоја дупка-стапица, и со сопствената површина ги впива своите урнатини.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Да ја прегрнеш неа, беше како да прегрнуваш дрвена кукла.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)