И сите другите молчат, испулени во Максима Акиноски.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Само заби, ако ги имаш, да зариеш во нив и да уживаш“, раскажуваше Гани со восхит. А другите молчеа.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Важно е дека Византијците ја одбележуваат господствувачката народност, а за другите молчат.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
- Не можам, вели. - А ти? Другиот молчи.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Да видиме, велам, да мериме, до која длабочина сме стигнале. Другите молчат.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)