Беше еден огромен самјак, еден таков, за кој долго се прикажува, замина нагоре, решен да му ја вади душата уште со едно прогонување, а можеше да биде задоволен со тоа, што сега не ќе може да му ја измеша дирата со некоја друга дира, што ќе ја сретне, затоа што тој беше бележан, и тоа добро бележан, како што се чинеше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога дојдовме кај чешмата пред Горна Пресека, што му текна на тоа Влашето, ми вели, да фатиме една друга дира низ снегот и да го пресечеме патот.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)