Гибсон и Стерлинг веќе беа пријатели, а и другите писатели не си беа туѓи еден на друг: Лу Шинер, Стерлинговата десна рака во „Евтина Вистина” кој се нарекува „Сју Деним”, Руди Ракер, Xон Ширли, Пет Кедиган, Ричард Кедри и други, вклучувајќи ме мене.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Но, во времето на Џојс се појавуваат и други писатели што се надоврзуваат на "стариот маниризам", како Алтагор во Франција или Есенин со својот "имажизам", или трансменталните "буквести песни" на Хлебников и воопшто на руската авангарда меѓу 1920 и 1925-та.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Покрај многу други писатели за магијата на буквите пишувале и Јингер и Бен.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
И тој, и Андриќ, и многумина други писатели ја искористија вистинската шанса што им ја нуди долгиот живот да создаваат без насилен прекин. Но не и кутриот Киш.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Неговата трка, неговата смачканост, останува надвор од нејзиниот (и наш) видокруг, надвор од нејзиниот (и наш) интерес.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Драмите на Набоков ги развиваат во сценска форма за него вообичаените, нему драги идеи и не се можни кај ниеден друг писател.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ликовите се споредуваат себе си 152 Margina #17-18 [1995] | okno.mk со некои личности од творбите на ехов, ја цитираат “Вишнева градина”, и употребуваат цитати од творби на други писатели.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Можеби уште од Лукрециј поетот толку неотповикливо не ги чувствувал луѓето како случајности во просторот”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Највидливо присуство беше потполното отсуство на семејството, личните пријатели и другите писатели.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Џон Апдајк го завршува својот есеј „Писателот како библиотекар“ со следното размислување: „Со Борхес, ние се преместуваме од онаа страна на психологијата, од онаа страна на човечкото, и се соочуваме, во неговото дело, со еден атомизиран и празен свет.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Самотија во своето најдобро издание.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)