друг (прид.) - ќе (чест.)

Да беше козлето во балканските планини, друга ќе му беше судбината.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Пак на некој друг ќе му дадат збор.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Никола Поцо вели: „Некој ќе рече фала, друг ќе заборави да рече, но јас не гледав на тие работи“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Вистина, некој ќе рече фала, друг ќе заборави да рече, но јас не гледав на тие работи...“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кадијата беше начисто со тоа дека авалеџијата и гавазот се отепани од некој повеќе што плати, но таков не беше еден, та место сите да ги осуди, тој сите ги пушти белким и некој друг ќе отепаат да лапнат со кајмакамот уште по некоја и друга стотка жолти.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А другите ќе ги кладеш во блиските три четири куќи по десетина. И... добро води сметка?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе имаш можност да ги видиш сите наши раководители.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Другите ќе имаат плускавци на нозете, а босоногите и онака кренале раце и од чевлите и од ѕвездите.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Еден проблем реши, друг ќе ти дојде на глава.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Ова не е некое од децата, некој друг ќе биде, помисли Мајка.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Многу од нив, времето ви ги откри, а и други ќе ви открива.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Питон: Не сум сигурен дека другите ќе прифатат да играат.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
7) на две страни(или повеќе) скицирајте некој лик, служејќи се со предмети, предели, временски состојби итн., со што би му помогнале на читателот да го согледа тој лик.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
За време на вечерата, на пример, еден од ликовите побргу ќе ги разгледува работите на масата, друг ќе се интересира за некои други предмети или ќе гледа низ прозорецот. 9) Немојте да правите грешка против добриот вкус, опишете ја личноста а) која оди во бањата, б) која повраќа, в) која убива дете. 10) Опишете, без иронија, некој лик во моментот кога жестоко се брани.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
За постелата од трње други ќе се погрижат.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ниту еден извор одовде не истечува па сепак кренав наоколу ограда и ја затворив со врата Ги израмнив зад себе сите траги да не изгазат по нив птиците патеки за големи јата (О каков градител ќе бев ако не се зафатев со зборот) А можеби ова беспаќе што од светот јас го оградив ќе поттикне кај некого желба да открива нови патишта Сега седам скрснозе и знам оти сонот завршува наеднаш На преслапот некој друг ќе втаса и ќе мисли исто како јас оти ова напуштено лозје сал на него со години чека.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Понекогаш ќе заземеа предизвикувачки став, ќе си ги истегнеа накострешените шии, ќе си ги исчистеа пердувите, долго ќе гледаа еден во друг, но секогаш едниот или другиот ќе се повлечеше назад.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но, други ќе ги зафатат нашите места, тие ќе ја изборат слободата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Што дека ќе спечали кога утре друг ќе му ги јаде парите?!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Очекувавме дека и другите ќе поминат вака но Поповиќ неочекувано се појави.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
На мое место да беше друг ќе помислеше дека е тоа сениште, та или ќе побегнеше или ќе му ја залепеше секирата на тилот. Јас не.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Маестро, најмил мој, во приказната, како и во животот, треба да имаш доволно шапки, но на една подолго ќе ѝ се восхитуваш, и почесто ќе ја ставиш на главата, а другите ќе ги сместиш по плакарите.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Го возиш цела ноќ, по пат го тешиш, го молиш да издржи, да не стенка, му велиш и му ветуваш дека уште само оваа кривина да ја поминеме и зад таа или другата ќе се отвори поширок, порамен пат по кој побрзо ќе стигнеме до болницата; го носиш за да оздрави, а тој, ти се скаменува, оладува, те гледа со стаклени очи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Мораме да ја отфрлиме идејата за план за излекување на психотичните личности – можеби засекогаш, а можеби само привремено, додека не пронајдеме некој подобро прилагоден пат.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А Клара еднаш му рече: “Ние лудите зборуваме безброј глупости, безброј без ред поврзани неважности, и меѓу сите нив ќе ставиме и некои од за нас најважните нешта, и гледаме дали другите ќе ја забележат разликата.” .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Состојбата ќе стане загрижувачка кога сам ќе се прашуваш, но некој друг ќе ти одговара“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Други ќе расудуваат оти со полното отцепување, од една страна, ќе ликуваат нашите непријатели, коишто ги насочуваат сите свои сили да ги ослабнат балканските Словени за да си подготват почва за разделување на балканските земји помеѓу нив, а од друга страна, оти тоа ќе нѐ натера нас Македонците да се откажеме од нашиот прв долг, да се бориме за политичка слободија, да разрушиме сѐ досега направено и да зафатиме сѐ одново, така да се рече, од азбука.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Само понекогаш по малку се исправал да види што се случува и се обидувал да повика некого, да поразговара, да каже дека мачењето е попусто, тој ќе умре, другите ќе умрат, по нивната смрт сè ќе е мртво.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак на една од двоколките, на својата, лежел истоштениот малодушник Неделко Шијак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Борис Калпак и другите ќе го убијат. Го мразат.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Затоа ме ловевте, сакавте мене да ме бесите. - И ќе те обесеа ако те најдеа тие што те ловеа, рекол Никифор Ганевски.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тие знаеја сѐ, за колењето со бегот и неговите измеќари и за оние осуммина. Утре други ќе нѐ стасаат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ти треба да се чувствуваш силен и да го зграпчиш за уши злодејот Мечкојад. Луѓето се исплашени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Добро, не е виновен. Но зошто не се врати? Тоа ќе ги смири луѓето, и дружината ќе може да го продолжи патот.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И на земјава ѝ е смачено од крв. Соберете го нивното оружје.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Утре и другите ќе ти свртат грб и ќе те остават сам да го бараш Лесново по беспатицава.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Потоа, идната ноќ, Јаков Иконописец друг ќе закитеше со вжештен бајрак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сите другите ќе бидат чисти и мазни,испишани од моето мало раче, што трепереше кога пишуваше нова домашна задача...
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Ви веќавам, пред другите ќе молчам како гроб.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
При жив маж ли жената му со друг ќе ја венчаваат!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Така е љубов, ден те сака, ќе ти прави веѓи, ќе те љуби, а утре во друга ќе се заљуби и нејзе ќе и се колне и ќе и прави метании, а тебе не ќе те погледнува.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Нашите домови можат да се сметаат за мешавина на само-организирани и планирани компоненти: одредени предмети ќе заземат простор и ќе ја исполнат функцијата што ние намерно сме им ја доделиле, додека други ќе бидат наместени онаму каде што добро се вклопуваат во околината.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но обајцата ќе бидат во искушение да побараат имунитет и ќе стравуваат дека другиот ќе признае.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во тој миг Рада ја жегна срцето. Можеби и ќе доживееме стотка, но ќе бидеме сами, а таму некаде, не знам каде, други ќе играат со нашите внуци.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Будалче мое! Немој, немој никогаш да помислиш дека со друга ќе можам да ја заменам мојата Срцка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Е, тоа што го бараш, ниту јас, ниту некој друг ќе ти каже каде е.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мислеше дека и другите ќе ја поделат радоста за успешниот улов.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ти и ниедна друга ќе бидеш мајката на моите...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ако е животот казан, во кој по грешка ќе посакаш да направиш нешто ново, да измешаш нешто неиспробано, едното ќе се свари побрзо, другото ќе остане жилаво.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во Прилеп, пред касарните на Црвени Брегови, стигнале околку четирите часот попладнето, а од Потковицата излегоа околу десетте изутрина.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А сетне, со време и сами ќе се свикнеме да се сметаме за погрчени и сите другите ќе нѐ сметаат за погрчени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Лишки, вели Максим мислејќи си дека ако се случи нешто погано ноќва може да се случи утре да биде протолкувано како дело на волјата на утките и на бувот од Камен, па ниту тој некој друг ќе може да ги увери потковичаните во спротивното - дека лишките се лишки и дека нивните гласови не можат да им нанесат зло на луѓето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И додека Боше и брат му Атанас Цицко ги нажапчуваат капаците, откако пред тоа првин ги отвораат, а потоа и ги затвораат џамовите, (за тоа малку време во одајата шибнува студен воздух и за час го растерува чадот од цигарите и мирисот во восокот на свеќите) тој намерно зборува полека, намерно развлекувајќи ги речениците, за да остане помеѓу зборовите празнина во којашто, се надева, другите ќе имаат време да се досетат за што зборува и да размислат за тоа што зборува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Луѓето, што ги сретнуваа патем, кога ќе ја виделе бомбата искачена на кола, им викнувале Кај ја носите бомбата, будалишта; ќе се убиете сами и други ќе убиете и заостанувале далеку зад нив, или истрчувале далеку напред пред нив, или скршнувале од џадето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тој, пак, султанот, Мурад I Ходавендекер, во склад со својот лукав и сомничав ум, искажа милост: сомневајќи се дека некој друг ќе може толку успешно да управува со Имотот колку довчерашните стопани, и сомневајќи се дека ќе може некого друг, некој Турчин на пример, да го ограбува колку нив, на Акиноските им го остави Имотот, а заедно со него и титулата и господството над целата Потковица.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Со едната рака ќе си потурам, со другата ќе се замивам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И овде-онде, ми светнува по некоја ѕвезда меѓу буките. Една ќе се скрие, друга ќе се појави. Како што ќе мрдне некоја парошка, така и ќе се појави. 202
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе истера така еден ред делкање, па ќе клекне, ќе го замижи едното око, а со другото ќе нишани: дали под конец поминала секирата, дали право ја воделе рацете. Како што треба.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А другачки ми: ха, ха, ха, - ихи, една ќе се изука, друга ќе ѝ се привдаде, се смеат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Слабо тој се грижи за личниот опис на читателот, бидејќи верува во таинствената мерка со повеќе облици која во поголемиот број случаи стои како добро скроена облека, и затоа не треба да се пропушти теренот ниту на доаѓање ниту на заминување: помеѓу него и другите ќе се создаде мост секогаш кога текстот ќе се роди од семе а не од калем.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На почетокот на тие неугледни скали кои портокаловото осветлување нежно ги простираше угоре, кон ликот на Мари-Клод во својот стан, опкружена со својот мебел, гола и заспана, ја бакнав во косата, ѝ ги погалив рацете; таа не ја побара мојата уста, постепено се одвојуваше и од грб видов како се качува низ уште едни од безбројните скалила што најпосле сите ги одведуваат а јас не можам да ги следам; дома се вратив пеш, без пајаците, празен и испран за ново исчекување; сега тие не ми можат ништо, играта уште еднаш ќе почне како толку пати порано но само за Мари-Клод, во понеделник - симнување кај станицата Курон наутро, излегување на Макс-Дормоа среде ноќта, во вторник влегување на Криме, во среда на Филип Огист, прецизно правило на играта: петнаесет станици од кои четири се спојуваат со други врски, а тогаш, на првата од тие четири, знаејќи дека ми претстои линијата Севр-Монтреј како што на другата ќе морам да ја земам врската Клиши-Порт Дофин, секој итинерер е одбран без посебна причина бидејќи никакви причини и немаше, Мари-Клод можеби ќе се качи блиску до својата куќа, кај Данфер-Рошро или на Корвизар, можеби токму ќе преседи на Пастер за да продолжи кон Фалгиер - мондријановско дрво со исушени гранки, случајноста на црвеното, плавото, белото, точкастото искушение; четврток, петок, сабота.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Друг еден старец, бел колку и Богдан Јанков, инаку син на оној Јаков Иконописец на чии икони светецот Никита имаше понекогаш лице на селски муцач и насилник, пропушташе низ прсти килибарни зрна и се кикотеше - еве му го на попот, сега и од друг ќе се раѓаат ангелчиња со кадри.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не изговара клетва, впрочем другите знаат дека за тоа не се дојдени, само ги ослободува очите од тежината на клепките и почнува да раскажува, бавно и тивко, сеедно - во тишината од другите ќе достаса секој негов збор.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се барам себе, но во друг. Кога ќе го најдам другиот ќе се најдам и јас.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Меѓутоа, кога другите ќе станат свесни дека се манипулирани од лажниот квалитет, ќе се повлечат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Биди добар, така другите ќе бидат добри со тебе, т.е. така си добар со себе.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ме оставија врзан во колата и се спрегнаа.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
На наш повик, одозгора се спушти на челично јаже железната крошна, не и потаму да извлекува камен, туку жив товар – нас, мене и другите во јамата.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Знам, - се насмевнав. – Кога со сите други ќе се вратиш во Шумшу- град, ќе измислиш друга.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
На другото ќе се чита Пиш- Бар.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Шета со погледот низ селото и гледа: си останало исто, си го задржало истиот изглед; има по некоја куќа нова или обновена, но не се раширило, си ја задржало онаа своја збиеност: од која куќа да викнеш, на другата ќе се чуе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Дел од нив со свежи рани во душите во тајни собири во Цариград палеле свеќи, изговарале христијански молитви, а понекогаш други ќе се најделе кај дервиши, припадници на еретски братства кои ги опседнувале со каузистички толкувања на божјото видение...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И едните и другите ќе се најдат во жртвуваните колони, најчесто одвоени од вистинскиот живот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Најпосле, ако не Јана, друга ќе го одржува совршенството на неговиот механизам, но начнат од нешто непознато се решаваше: сепак, ќе проверам, ќе барам и ќе најдам...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Но и таа знаеше: ако Иван се сретне со него, ќе прснат искри, ќе загризе гаменот во тврдото, младо месо Иваново, не ќе загризат еден во друг, потем и едниот и другиот ќе речат - да ја оставиме таа Јана и да појдеме по други врвици, а таа тогаш не ќе може ни без едниот ни без другиот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- Ќе си појде Бургиба, друг ќе си дојде!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Оваа мисла ќе го обележи и индустриско време, материјалниот прогрес.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Хегел, Маркс, Токвил и други ќе ја преземат на свој начин оваа метафора, поставувајќи го само прашањето на брзината на движењето на историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зарем од несреќата на другите ќе ја градам својата среќа? Зарем тоа не е поголема несреќа!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас, пак, си го протолкував тоа на мој начин, мислев, сигурно сакал да ми помогне во моите тешкотии и маки: Да не беше тој вол, другите ќе те изгазеа, синко, велеше баба ми.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тука баба ми ги завршуваше нејзините доживувања и случки, а потоа ни ветуваше дека и други ќе ни раскажува за некои настани од нејзиното минато, но тоа не го стори.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Божји чеда изместени од престолот, со заедничка среќа и со заедничка несреќа, каква што господ им наменил на сите свои чеда на земјава, без тие да си стават во акалот не дека ако едниот е несреќен другиот ќе е среќен, туку дека божјата рака тешко ги разделува нештата, зашто грстот ѝ е широк, па фрла наеднаш од сѐ добро и од сѐ лошо, на сите страни. (Бела пауза)
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ќе се вратиш... и ќе се љубиме, мил мој - еден за друг ќе живееме - во твои очи ќе ја гледам мојата лика - како во огледалце ќе ја гледам - како првпат кога ме виде - со тие очи - милозливи - кротки - светнати...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Вечната клетва секогаш ќе те стигне Во секое време, низ животи многу Одлучи понизен да бидеш пред Свјатоме Богу И секогаш во предност пред другите ќе идеш Ќе бидеш признат, ќе бидеш свиден Ќе бидеш благословен и можеби некој иден Наш спасител, месија пратен Од народот свој по барање вратен Нови надежи да донесе во земјата ветена Неомеѓена, единствена, осветена! 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Полека, работите една по друга ќе си доаѓаат на место.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Навистина живот ќе проживееме во Мариово како старите некогаш. – Ке си имаме уште многу расправии со тие горјани, туку нели ги налегнавме овие – и покажаа со главата назад кон врзаните – другите ќе го наведат грбот да ги јавнеме. A и кадијата нека е жив.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тој универзален мултимедијален јазик меѓу другото ќе создаде глобални мрежи за информациска размена, коишто човековото однесување брзо ќе го размножат и ќе спречат многу недоразбирања.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Телесната стварност ја наоѓаме кога ќе го соблечеме “cubersuit”-от и еден со друг ќе се сретнеме во град.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Знаете, некои работни места ќе бидат загубени, други ќе се отворат, но важна е борбата и против новите структури на моќ што ќе се востоличат со пробивот на овој тип комуникација.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Сам одиш друг ќе родиш друг ќе роди одиш одиш небидеш и пак одиш ...
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Од мојот корен ќе заврзе друг ќе вишне вишно.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Кој друг ќе знае. (Вади да ја дарува, а другарките почнуваат обредна песна за свршувачка).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СТРИКО КОЉО: Е, честито ти момче, ќерко. Нека е вечно и вековито.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Света Недела ќе ве отепа, не ќе останете кога јас друга ќе прибера во моата куќа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Шо велаат: еден правил — друг ќе носи, не за кого е речено, ами за кого е печено!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кон осум девет саатот црквата се наполни, Тие што имаа „пресни мртовци“ донесоа пченица и поскури да ги препее дедот поп и да им раздадат за душа, некоја невеста дошла да си прави молитва со малечкото на шест недели; други ќе крштаваат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Така, ефенди Трајче, така. Co арно, со мирно, со љубов еден кон друг ќе можеме да живејме и ние и вие. He како оној пезевенк што рековме кај коџабашијата, Ѓуровчето? излегол в планина, ќе плашит мечка со решето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па и која друга ќе ја заведе ако не јатрва ѝ Митра?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тука ќе дојде честељето со кафе и ракија, ќе напнат гајдите — сега две, една откај зетот што си ја водат сватовите, другата ќе ја најдат кај невестата ,и така ќе се заредат прво песни, потоа и ора, како на свадба!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Баш ми е драг Барак Обама! Многу сакам кога ќе се појави така некој аутсајдер, па сите фаворити ќе му се смеат, а тој ќе си тера по свое и на крај ќе докаже дека е фаца, а сите други ќе испаднат магариња.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Додека цел ден трчаш по пари жена ти на друг кафиња вари твоите денови станаа лоши твоите евра друг ќе ги троши Евро по евро, злато и сребро во трката по нив попушти нервно изгуби здравје за банкноти пусти бизнисот пропадна, тркало се сврти Јас со вера, а ти без евра падна доле, а јас се кренав судбина тера на разна роља животот тркало, а парата дроља
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Кога едни од семејството ќе ја минат границата, а други ќе останат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во првата фаза беше одредено да се евакуираат децата, жените и старците, додека другите ќе останат во селото до втората фаза за да не опустошат куќите.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ако оздраве и другиот ќе го дадеме...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Другиот мора да биде пасивен, покорен на начин на жртва, но кога другиот ќе реши веќе да не се однесува на тој начин, брзо станува етикетиран/а како империјалист, фундаменталист, тоталитарист...
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во најлош случај, таа од галеријата со другите ќе замине на вечера, а тој ќе нарача да му донесат нешто лесно во собата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
А во моментите кога едната од нив ќе се обидеше божем да ме одбрани од некоја невкусна шега, другата ќе се послужеше со нова досетка!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дали ја планирав одмаздата? Се сеќавам дека на ова прашање, барем досега, повеќепати имам одговорено потврдно.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Друг ќе ја пишува твојата автобиографија. Некој кој ќе симулира дека си ти.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
2. Астрална страст Подзастани: ни сѐ е дадено ни сѐ видено на небото подготви се за изненади: бројот на планетите не е траен веќе не Уран, Плутон, Нептун но некој друг ќе искрсне на повидок, ќе ги подразмести празнините ќе го осмисли растојанието со име, точка рој, магла, материја во сенката на подвижните седат мадро неподвижните ѓаволски бесни Канис, Антарес Алгол, Лилит, Змејот ........................................
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ти вечерва со многу други ќе заминеш во Сук...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во моментот на исчезнување на империите, останува само простиот избор: или националните идентитети ќе се зачува под услов на признавање на Другиот, или границите одново ќе се нацртаат на тој начин што Другиот ќе биде одбиен или исклучен, или пак луѓето ќе им се вратат на етничките дефиниции што важеле пред настанувањето на империите.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
-Би ве потсетил, господару, на она што еднаш го рековте: „ние четворицата - и Дипигус, се разбира - сме како четири запченици од кои секој се забодува во оној другиот”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Додека последните од деветмината гости (Челичната Шепа, Човекот-Мува, Фантом, Кокино, Толос, Едвард Клешторакиот, Хулк, Хари Лајм и Старецот Зосима), што од алкохолот што поради сопствената неможност да бидат побрзи, сепак некако успеваат, сопнувај’и се, да ја напуштат таа огромна сала (едно од тајните скривалишта на господинот Сенка), дотогаш Пајо Ентропија и Даркер ладнокрвно ги пре­крстуваат рацете, чекајќи да се затвори вратата. 88 Margina #21 [1995] | okno.mk -И вие двајцата - им вели Сенка, откако сите други ќе излезат, на Пајо Ентропија и Даркер, кои чекаат наредби.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога го затворија нејзиниот внук од постарата сестра, Сашко, три дена гладуваше пред затворската порта.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Некој како да ѝ наредуваше да се вљубува; како да ја советуваше да избрзува со своите заклучоци; како да ја насрчуваше да го каже и она кое што друг ќе најде за потребно и да го премолчи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Знаев, другите ќе ја следат, и на доаѓањето на тоа непрегледано јато в бешумен лепет, за кое ниту за насмевка немав време, го почувствував само како мек допир на големиот плашт.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Кога ќе излезеше некој откај него, другите ќе го прашаа: „Жив ли е?“ „Жив“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога ќе дојдеше пролет, стариот прашуваше: „Кое време е надвор?“ „Пролет, дедо“. Не веруваше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Како ќе научам да живеам без тебе и додека градот спие некои други ќе љубиме, а во душата пак сами ќе останеме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Врата затвараме, за да не се надеваме, а пак плачеме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
За некои смрта ќе биде блага, обвиена со превезот на сонот за други ќе биде мачна и насилна, внатрепноста ќе има гори од ѓаволските, налудничави намери.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Александар: „Ако јас се напијам, на другите ќе им падне моралот!“
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Та сите други ќе бидат мали за него... а тој повисок од сончевиот врв, голтајќи сончева лач... ќе досегне подем!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
И доколку ја згазнете едната, од другата ќе добиете клоца, онаму од кај што се моча.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Сосема е јасно дека Твојот текст за Елен Лејбовиц и не можел да се опредмети, да се запише, поинаку освен како епистоларен роман: сосема старовремски и (оттука) зачуден книжевен жанр со кој, сигурна сум, не си дури ни помислувал дека ќе се плеткаш.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не верувам дека подобар комплимент некој друг ќе ти напише кога било.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во тие мигови, додека интензивно ги следи информативните емисии, ги чита весниците и на сите можни начини настојува да ја разбере ситуацијата во Твојата земја, госпоѓа Лејбовиц постапува токму онака како што би постапувала Твојата мајка: по факс Ти го испраќа планот на град Скопје (каде ли го нашла, добрата душа!), молејќи Те да го одбележиш местото на кое живее Твоето семејство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
БОРИС: На еден ќе му дојде, на друг ќе му појде. (Пауза ) Добра е музиката. Има енергија.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Затоа јас денес и утре и некој ден повеќе, ќе ве научам да стрелате или ако сакате да убивате, а други ќе ве научат да се криете, да фрлате рачни гранати, да трчате, да поздравувате и отпоздравувате војнички, да копате ровови, да преврзувате рани.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога ќе им речам на моите кои шетаат надвор, среде бел ден на сретсело да ти удрат едно дваесетина стапови по голи плеќи и гол гас, тогаш ќе научиш и цел живот ќе памтиш и на другите ќе им кажуваш.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Најимпресивните од нивните панели се бават со едно амбивалентно прифаќање на нивната сопствена смртност, и со проблемот близок на секој соработнички пар - што ќе се случи со едниот кога другиот ќе умре.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Секогаш кога ја земавме тајно, сами, се плашевме дека другиот ќе дознае.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Оваа провокација, и степенот на нејзината искреност, или симулираност, е предизвик којшто дендиите отсекогаш му го поставувале на општеството; на потребата да се раздвојат фактите од фикциите, позата од целта, таа опсесија на конвенционалното мислење.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тој пак ќе носи вода, а другите ќе бијат бој.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
При преведување со значенски нијанси на мошне богатата именка „толеранција“ во словенечкиот/македонскиот се потврдила скоро исклучиво само „стрпливост“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нашите “љубови”, во коишто сме подготвени да ја видиме само здружувачката моќ, нѐ раздвојуваат исто толку колку што нѐ здружуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Навистина групираат, обликуваат колективни идентитети со моќен антагонистичен потенцијал.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Трпеливоста кон другиот е луксуз на оној што нема страв за докажување на својата волја, поточно, на оној што знае дека со сигурност може да го брани својот идентитетен интегритет и да го докаже својот праг на толерантност секогаш кога непријатноста во однос на другиот ќе ја пречекори мерата на неговото трпение.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нееднаквоста на моќта на субјектите, што се среќаваат и остваруваат поле на заемно делување, знае да биде плодна за настанок на толерантно однесување.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Помислата на некојшто го мрази она што ние најмногу го сакаме, за нас е неподнослива, особено ако му успеало да ја придобие наклонетоста на некојшто го сакаме; ако си замислиме дека некој се радува на некое нешто, што може да го има само еден човек, ќе се трудиме тој тоа да го нема; ако си замислиме дека саканото нешто врзува за себе некој друг со еднакво или поблиско пријателство од она со кое што нѐ врзува нас, кон саканото нешто ќе почувствуваме омраза, а на другиот ќе му завидуваме... okno.mk | Margina #32-33 [1996] 78
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога утре некој друг ќе дојде на тоа место, не ќе може да се задржи од нечистотија, мора да оди подалеку, да бара некое незагадено катче.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Петре ја пофали: - Убаво- рече. – Браво, Ѕвездо кој друг ќе каже.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Нему ако му речеш нешто со еден збор – оди или дојди, нему тоа не му беше проблем, ама ако требаше нешто да му објасниш, тогаш тој, најмногу на втората твоја реченица почнува да се тегне – ќе ја крени едната рака над главата а другата ќе ја свитка зад грбот и туку гледаш му иде да се проѕевне и ќе се преоѕевне.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Со едната рака ќе го удира, а со другата ќе му ја затвора устата за да не му се слуша плачењето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Е, добро, ама штом едно ќе тргне направо, друго ќе почне да накривува, да настранува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со едната дланка ќе трга, а со другата ќе начекува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден авион ќе си го истера редот, а друг ќе се зададе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден ќе излезе, друг ќе влезе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Едното ако не чини, другото ќе чини.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од една рака ќе ме одбијат, на друга ќе ме начекаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Едната ќе каже, другата ќе принакаже.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од една страна на лицето ги познавам, а од другата ќе ми стојат непознати. 10.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми идат така имиња: едно ќе излезе, а друго ќе ми застане пред него. „Името треба да е претстава за неговото лице, за неговата личност, велеше Никифор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кој друг ќе ми каже каде треба да ја барам среќата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ќе ткаат килими, ќе ги вткајуваат во нив своите желби, своите соништа, своите мечти, а во тие убавини што ќе излезат од под нивните прсти некој друг ќе ужива.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)