Овој невин, еден и единствен зрак кој ме осветлува и милува утрово стигнува до мене откако претходно допрел и милувал цели 40 000 потомства и ја памети секоја нивна јота...
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Беше без глас но, сепак, во тунелот на темнината го виде единствениот зрак на надежта.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)