Нека те опседнуваат определени емотивни состојби, особено кога се во полето на преминот, а не ликовите - карактери со предвидлив радиус на дејство.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Есејот беше напишан за една ноќ, со многу вино, што може да се забележи, според наместа неповрзаните асоцијации; јас и денес ги гледам тие места, но не ги коригирав, за да можете да сфатите во каква емотивна состојба сум бил тогаш.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)