„Што е тоа што нѐ привлекува, што нѐ восхитува и во крајна линија нè раздвижува кај детските цртежи?“ - се прашуваше рускиот симболист Лев Самојлович Бакст, 1909 година.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Единствен исклучок беа дадаистите за кои детството, повеќе отколку класичните естетски извори, беше поттик за отстапување од социјалните норми.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)