жеден (прид.) - сум (гл.)

Побрзав да кажам дека од таа девојка, нејзина ќерка или комшика, побарав вода, жеден сум, ги наврев опинците да побарам бунар или чешма.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Жеден сум, на смрт сум жеден, оче Симеоне. Ме слушаш ли - жеден.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сашо се буди. - Жеден сум, - вели.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Гласно рече: „Оче Симеоне, жеден сум. Животот гори во моето грло.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Гледав кон отворената врата, домаќинката знаеше во што.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ќе треба да донесам уште нешто? - праша девојката. - Чаша вода со лед - реков. - Жеден сум. И една жолта.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Наточи една кригла, жеден сум као пес со јазик до колена. - Веднаш, чичко Ване. Ова е гратис, како сефте.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Жеден сум, жеден. Ќе измислам еден роденден, рече.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)