Гледајќи го својот земски бог погледни малку во бедотијата своја ништожен поданик, нималку вреден жеден за внимание, беспомошен слуга Коленичиш пред тој изрод и крвник во твојата внатрешност сѐ е пусто обезличен дух на обичен смртник со мирис на катран и горчливо чуство
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Тогаш се женеше неговата мрша, а сега се жени неговата душа, цел век жедна за љубов.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Блажени се гладните и жедните за правда, зашто тие ќе се наситат.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Жеден за свет, се втурнува во Париз, ја учи техниката на анимирањето и од тоа, заедно со неговата Емина, печали за живеачка.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ме следат непознати чекори кои стравот во мојава душа го претвораат во болка.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Мртвило гние во осаменава душа, жедна за одмазда, зошто предавството беше посилно од љубовта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Макар што содржината на оваа дисертација десет години по нејзината одбрана во Париз, во неговата родна земја може лесно да го чини глава, според тајните домашни универзитетски рецензенти жедни за брза кариера и подготвени да му го заземат местото на можеби единствениот докторанд, во докторскиот труд на Климент Камилски вриело од „прозападните декадентни идеи во воспитувањето“ кои не биле во согласност со социјалистичкото воспитување на детето и доминирале просоветските идеи во времето на Информбирото во неговата земја!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Бев жедна за стручно знаење.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Ја испи чашата вода, што таа му ја донесе кога дојде да ја прими нарачката, и сега беше жеден за кафе.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Два дена само минаа откако тој го отпочна тоа необично и безумно дело и Ана пристигна, жедна за милувки и за исповеди, свежа и малку тажна, но детински радосна и брборлива во своите изливи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Таа ги просветува помрачените од лагата на гревот, тој јазик источи слатки и животворни зборови, тие пречесни усни расцутија со премудрост, неговите пречесни прсти поставија духовен органон и го украсија со златозрачни букви, со таа богогласна уста се напоија жедните за божји разум, со неа мнозина се насладија со животворна храна.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Еден од стражарите се разжалил над таа човечка беда и му подал буклија вино.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но тој не забележувал никого и рекол со солзи на неопишан гнев дека е жеден за душманска крв.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Многу често дискутиравме за тоа зошто нормалноста и лудилото се како два различни света.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
– Токму јас прогонет да бидам од секоја вистина! Единствено будалетинка сум! Единствено поет!
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Се собиравме само ние кои, постојано или повремено, се чувствувавме приморани од лудилото да дискутираме на философски теми; на тие средби изгледавме како луѓе жедни за разговори, и истовремено како присилени на разговори, како некоја измачувачка сила во нас да не ни даваше мир а ние сакавме да ја исфрлиме од нас со зборовите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
…Кога месечевиот срп зелен меѓу пурпурното руменило завидливо се прикрадува – непријател на денот, со секој свој чекор потајно ги коси ружите, Ги коси сѐ дури не паднат, бледи, во сенката на ноќта: така паднав и јас самиот некогаш, од лудилото мое по вистината, од безумните мои копнежи по големиот ден, уморен од денот, болен од светлината, - паднав долу, во самрак, во сенка, од вистина Еднаш согорен и жеден за неа - се сеќаваш ли уште, се сеќаваш, пламено срце, како некогаш жедно беше?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
НОВОГОДИШЕН КОНЦЕРТ
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Секоја Нова година е исто: уште неизлезени од големиот сон, со глави стежнати од желби и вино, со усти суви и жедни за расол и вода, водичка, онакви – баш никакви: неизбричени и ненашминкани, - на телевизија го гледаме традиционалниот концерт на традиционалната Виенска филхармонија и традиционалното ракоплескање во ритмот на Радетскиот марш на богатите Арапи, Јапонци и богаташи од други џенемии кои, инаку, се навикнати ним да им аплаудираат севезден.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Пред неколку години е изградена филтер - станица за пречистување на вода од реката Брегалница, ама и покрај тоа во летните месеци ние сме жедни за вода, затоа што реката Брегалница речиси пресушува.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Секоја Нова година е исто: уште неизлезени од големиот сон, со глави стежнати од желби и вино, со усти суви и жедни за расол и вода, водичка, онакви – баш никакви: неизбричени и ненашминкани, - на телевизија го гледаме традиционалниот концерт на традиционалната Виенска филхармонија и традиционалното ракоплескање во ритмот на Радетскиот марш на богатите Арапи, Јапонци и богаташи од други џенемии кои, инаку, се навикнати ним да им аплаудираат севезден.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)