Ех, да знаеше клетиот Х.Х., колку далеку, далеку ми прелетуваа мислите, додека минував жеден низ рајот на жртвувањето, сигурно пак ќе запреше на првата бандера, ќе го навиеше добро својот телефон и конечно ќе ѝ понудеше на Централата конечни несоборливи докази за мојата дефинитивна непоправливост.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)