жртвен (прид.) - јарец (имн.)

Тој, впрочем, затоа и беше извршен директор, жртвен јарец.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во неговиот проект доминантна беше идејата за лавиринтите (посебно за границите лавиринти), потоа метафората за јазиците (опфаќајќи го потеклото на јазиците, универзалните вештачки и природните јазици, чистењето на јазиците од зборови од други јазици, јазичната унија на балканските јазици), тука беше и постојаната идеја за јаничарството и јаничаризмот (во сите балкански империи и со неговите метаморфози особено во отоманскиот османскиот период, влијанието врз идентитетите, верските конверзии, идеологиите), потоа идејата метафори на балканскиот бестијариум (метафората на козите, на јагулите, на жртвениот јарец), војните (балканските, светските) и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но Монтескје тврдеше дека Турчинот станува жртвен јарец на кој му се припишуваат сите гревови на Европа!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во почетоците се жртвува­ло сѐ што го опкружувало човекот, па потоа и самиот чо­век, деца и животни, со жртвениот јарец на чело...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Проработуваше и синдромот на вечната институција, посебно кај Балканците, можеби најмногу кај Албанците – жртвувањето, жртвениот јарец.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сакав да ѝ напишам за мојата намера еден ден да пишувам токму на темата на жртвувањето, во план имав таков роман, тоа беше Балканскиот жртвен јарец, но остануваше едно прашање од романот Татковите книги кое таа често го поставуваше, а јас постојано се обидував да ѝ одговорам, во очекување на вистинска можност...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но јас го почитувам секој ваш збор кој патува кон Балканот како дел од молитвата на вашата добрина... Ваш Луан Старова
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Пишувајќи ја мојата балканска сага за едно семејство кое го бара излезот од балканскиот лавиринт на вкрстените жртвувања, доживувајќи ја балканската трагика, решив да напишам роман-метафора за балканскиот трагизам под наслов Балкански жртвен јарец.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
А сѐ се движеше кон тоа однапред да се оправда грешката, при што, како жртвени јарци и други заложници, беа повиканите политички агитатори, дури и стручните лица.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Овој остаток кој не може да се асимилира има повеќе имиња: „другиот, објектот, жртвениот јарец, маргинализираниот, сиромашниот, бегалецот, лицето на умирање, итн.“
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Ако популарната култура во педесеттите години презриво ја споредуваа со “средновековно лудило”, таа сега станува нешто навистина опасно: конкуренција што ја слабее и ја загрозува политичката и економската моќ на водечките медии.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Скандалозното поимање на пишувањето, кое ги нагризува самите темели на наша­та мисла од филологијата до семиологијата, опстојува во она што Дерида го нарекува текстуалност, неговата теорија на пишувањето како систем од придодавки кои се разликуваат едни од други а притоа взаемно не се укинуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Низ целата „Фармација“ Дерида го разгледува присуството на тој жртвен јарец, тој pharmaccos населен во самото ткаење на јазикот и репрезентацијата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Меѓу причините за тоа што, на пример, новинарите така често без опипливи докази се нафрлаат токму врз популарната култура како на главна предизвикувачка на насилство, е најверојатно и фактот што вистинските причини и објаснувања за насилството и нетолеранцијата се многу покомплицирани и прикриени (големи општествени разлики, вонредна хетерогеност на популацијата...), додека телевизијата веќе заради својата широка популарност е мошне погодна за Margina #32-33 [1996] | okno.mk 103 улогата на жртвен јарец. Katz исто така тврди дека при тоа се работи за интересна реакција на централните медии на фактот што сѐ повеќе млади луѓе се служат со новите начини на комуникација, пред сѐ кабелската телевизија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Затоа е нивната реакција толку силна и пресметана; имено, тие посегнаа по сигурното средство за мобилизирање на јавноста и проблемот на популарната култура го претставија како образовен проблем.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)