Ураа фати го! – викаше еден, го поклопи со самиот него, нафрлувајки му се, го дофати за задниот дел од вратот, па го закла за миг како пиле што се коли..
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Сега тргнав наспроти текот на браздата, по она возвишение по кое се гледа разгазена патека што води кон задниот дел на црквата.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Станот му припаѓаше наа Том О Хорган, но тој му го издал на Стенли Амос, кој пак живееше само во задниот дел, (предниот и задниот дел беа споени со полутајни врати), но сиот Томов мебел беше сè уште внатре.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
(...) Велветите живееја во стан на Третата улица во Вест Вилиџ.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Два крака се пружаат како мечови од задниот дел.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Исправена во задниот дел од камионот, таа не ги симнуваше очите од Јаков, нервозно местејќи го немирниот прамен, оној што го тргнуваше со занесни зафрлања на главата, секогаш кога водеа љубов во нејзината спална соба во оваа куќа во овој град, кои – Јаков добро знаеше - никогаш повеќе нема да бидат истите.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Остануваа закопани некаде во купот хартии и јас заборавав да ги сменам.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Џејмс Вовел ми даде простор во задниот дел од списанието.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Ги погледна луѓето во задниот дел од возилото и се насмеа...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Со пајтон стаса и чорбаџи Робе... Облечен во црни европски алишта, со низок фес на главата и дебел златен синцир на елекот, Робе се качуваше достоинствено по скалите, внимавајќи притоа да не ѝ го згази фустанот на жена си, кој ѝ се спушташе и ѝ се влечеше со задниот дел по штиците.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Бојан го гледаше задниот дел на плевната.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Да видиме што сме направиле, - рече седнат на клунот со стапот меѓу нозе, додека Боге седеше на задниот дел од чунот со веслата во скутот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Собирајќи ги својата чашка и неговата кригла, Азис го поведе зад шанкот каде што зад завесата во задниот дел беше закачен за ѕидот старомодниот апарат.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ги раскрили двете врати од задниот дел на карванот и почна да го товари багажникот неисчистен откако го беше купил како половен: ногалките од школската табла, топот платно, летвите за распнување на парчињата платно во различни формати, рачна пила, чекан за ковање прави и клешта за вадење криви клинци, полни кантички со нови бои, врзоп четки во сите должини и дебелини, пачка шпахли, самоделска палета од шперплоча во облик на енормно зрно грав, шише со терпентин и шише со растрворувач, а на крајот и куп крпи за бришење на маслосани раце и по некој мрсул солза.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Таа се врати, гледајќи го од прозорецот, го виде неговиот светликав син бјуик како сврте кон портата и се упати накај задниот дел од куќата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
И тогаш се стресе од помислата на Домаќин, како ползејќи излегува од визбата и како се сонча во задниот дел од куќата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Кети го испрати лекарот до колата, му мавна со рака и гледаше како задниот дел на хромираниот бјуик се губи зад ѕидот, што беше обраснат со ползавец.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Бидејќи беше беќар, живееше во две соби, во задниот дел на својата канцеларија, што личеше на една од оние продавници каде што луѓето одеа да бараат стари списанија и плочи со песни.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
„Дојди, Рози.“ Со кутијата в раце, Милан почна да оди по песочната патека преку градината накај малата куќарка за пилиња, што се потпираше на кокошарникот, кој се наоѓаше во задниот дел на имотот.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
ЛИПСИНКА оди во задниот дел на сцената и ѝ се придружува на придружбата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Држи ја за задниот дел.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Штом ќе се симнев од автобусот, ќе погледнев лево-десно да не случајно се најде некој што ме знае иако претходно во автобусот, 70 okno.mk обично скукулен во задниот дел, со внимателност и лукавост на инспектор ги согледев сите лица што се качуваа и се симнуваа на постојките а особено ги запаметував тие што повеќе од двапати се имаа довозено до таа “моја” последна станица.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Помисли дека мораат да бидат уште два покуси, на предниот и на задниот дел од носилката.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Автобус бр. 5 Бабата се качува на предна врата, се тетерави и доаѓа до задниот дел, а таму ја чека дедото.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Дали се сеќаваш - рече - ко бев јас кај тебе пред пет-шес месеци, на пример, тоа било ко бев кај тебе, речи, на Свети Никола, (тамо шо го служел денот) дека ме седна - рече - тамо на задниот дел кај шо седат децата и за мене не водеше сметка никако.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Но тој многу решително и неумоливо ги свитка коланите, го врза јажето за ловење и го закачи за седлото, ги врза кабаницата и капутот за задниот дел на седлото, а кожниот камшик го прицврсти за десниот зглоб.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Исто како што доаѓањето на Сем Галовеј на некој ранч, камп или куќичка меѓу реките Фрио или Браве дел Норте предизвикуваше радост, така неговото заминување предизвикуваше тага и мака.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Имам остар, горчлив вкус во задниот дел од устата.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Устата ми е сосема мртва, но ги затворам очите и жешки облаци се дотркалуваат од задниот дел на главата.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Среќавам пријател кој слави роденден. Седнуваме на кожната софа и шмркаме по некоја црта.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Изгледаа како неколку секунди. 24.00 Се симнувам по скалите од третиот кат и сега сум на улицата.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Кога Стела ќе ги искачи двете кофи со малтер на скелето кај Богдан, ги турива подолго време во текнето свртена со задниот дел кон Богдана и поднаведната при што поткренатиот фустан ѝ ги открива бутините.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Врви со раката по лицето, по кожата избраздена како кора од дрво; мустаќите му се спуштиле над устата како да сакаат сосем да му ја затворат; ниедно црно влакно, сите бели, попарени како од слана; веѓите расштркани над очите и накострешени; косата опустошена, а само малку задржана на задниот дел од главата.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Во задниот дел имаше исто така лилави јорговани, жар црвени и бели трендафили и една единствена, раскошна грмушка мимоза.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Пијалокот беше како азотна киселина и, што е уште полошо, при голтањето човек имаше чувство како да добива удар со гумен пендрек по задниот дел од главата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Традиција беше - неизречена традиција: ја знаеш од некаде, иако никогаш не си ја чул изречена - да те застрелаат од назад: секогаш во задниот дел од главата, без предупредување, додека одиш низ некој ходник, од една ќелија во друга.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ситната жена со песочна коса се беше наведнала напред преку задниот дел од столот пред неа. Таа ги подаваше рацете кон екранот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дури и задниот дел од главата му беше стегнат со нешто.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ханка ја повлече завесата од двете страни на прозорецот, потоа ја заврза со сиџимот што се спушташе по средината на кутијата од дрвениот механизам и ја зацврсти на задниот дел од креветот, за да не се враќа назад (колку ли пати го проколнуваше тој расипан механизам во кутијата на горниот дел од прозорецот!) Седна на креветот и запали цигара.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Во моментот кога Лилица почувствува дека јазичето на Азра ѝ се лизга првин сплоснато и плавно во движењето по широко отворените залисци, а потоа собрано, зашилено и тврдо како кучешки кур се вовлекува меѓу нив, најде начин да се повлече по креветот наназад, ја потпре главата на ѕидот, си ги фати со двете раце нозете на задниот дел од колениците, ги крена високо и почувствува како Азра многу полесно влегува во неа со јазичето зашилено и тврдо како кучешки кур, за да го лизга нагоре и надолу и во исто време почувствува како најдолу, уште подолу од распенетиот дел по кој скокаше јазичето, показалецот и средниот прст на девојчето со брз ритаам и длабоко се вовлекуваат во неа, додела Андон офкаше од сласт или од тегоба држејќи ја Азра со рацете од по страните за да не се одвали, бидејќи во тој миг таа беше потпрена или, поточно, обесена на неговата машкост, беше закачена како торба на закачалка.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Дојде од купатилото гола. Од задниот дел на косата и плешките, кои не успеала да ги забрише со крпата, ѝ се тркалаа капки вода кои продолжуваа надолу по телото во кривулести поточиња сѐ до задникот и бутовите каде се распрснуваа и, така разлеани, целосно ја препокриваа кожата која со влажниот слој добиваше проѕирна жолто-руменеста боја со необичен сјај.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Првин, чувствувам, ми се намовнуваат рамената, па задниот дел на вратот и долниот раб на косиштето, дури потоа блеснува помислата: Па, двајца се! Кој е вистинскиот?...
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Брат ми Ристо и сестра ми Лена заедно со снаата имаа маса негде во задниот дел на салата, а ние учениците ги забавувавме гостите со рецитации и хорски песни.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Меѓутоа, во мене стои еден ветровит ден на одминување, односно го гледам задниот дел од дворот на Економското училиште во кој сѐ уште е присутна силната светлина на денот, само што сонцето е од другата страна на зградата, сигурно педа две врз врвот на Водно, и од долната страна на кај бараката доаѓаат моите две сестри Лена и Јана.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Бај Шишко живееше во една дрвена барака од задниот дел на економското училиште и оти син му учеше во Битола, една сламарница стоеше празна наспроти неговиот одар.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
ЗАФИР: (Вика од врата).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
(ЗАВЕСА) ЧИН ЧЕТВРТИ слика прва (Внатрешен дел на фурна. Средниот план го претставува задниот дел на фурната со рамен свод.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
„Влегувајте!“ Ја фати кваката и ѕирна во задниот дел од колата, во малата келија со решетки.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Па не знаеш тогаш веќе кај да го туриш! Се моча насекаде!
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Добро се држеше благодарејќи им на физичките вежби, на теговите, боздоганите, вратилата, тремплините... што ги применуваше редовно и особено пред доручек, во задниот дел на дуќанот.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
А паметот кога нема веќе мускули тоа ти е електрицитет без генератор!
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Куќата е на еден кат, со задниот дел свртена кон селото, а со лицето кон езерото; кога ја градеше куќата, жена му го тераше да кренат уште еден кат, но тој не се согласуваше; ѝ велеше: „Куќата е како дрвото: за да се крене повисоко - треба да пушти подлабоки корење, а ние сме тенки во парица: не можеме ни надолу да одиме, ни нагоре“.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Задниот дел од поткровјето постепено стануваше Билиева област. (Били беше еден од првите Фектори- момци).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Секогаш беа мистериозни во врска со тоа што таму го работеа.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Го одредив своето парче за сликање и поставив работна плоча пред прозорот, но и понатаму ролетните ги оставав спуштени.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Како што го правеше тоа, дишењето му стануваше сѐ погласно и погласно, сѐ дури не почнеше да ми го гризе задниот дел од вратот кога почнуваше да влегува во мене.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Јас не слушав туку само пцуев и го држев окото, обидувајќи се да почувствувам дали нешто не ми е во ред со клепката.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Така и сторија. Дедо Владимир седна, а Влатко со садниците тополи стоеше во задниот дел на автобусот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Мајката Перса од задниот дел на градината донесе малечко емајлирано ќумбенце и кога си дојде на своето место веднаш десно до вратата и кога се наполни со дрва, ја наполни одајката со топлина која чиниш доаѓаше директно од срцето на мајката Перса.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Додека Пелагија беше зафатена со малечката и трите внучиња на Петра, Танаско го цапаше длабокиот снег низ градот и успеа да призне во сите местенца по предградијата на Скопје каде имаше засолнато Егејци и на крајот одлучи своето јато да го пресели под Калето, во Фестивална, односно, во задниот дел на Фестивална имаше едно слепо место што гледаше кон кривината на Вардар и голите дрвја на Паркот.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Целата се шаренеев по просторијата од ламбадестото здолниште, кое не суптилно ме оцртуваше во задниот дел, и топло портокаловата тесна маичка која ги истакнуваше голите црни раменици под мојата коса.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)