занесен (прид.) - во (предл.)

Моментно заборавив дека се наоѓам в црква и, изморен, уживав занесен во мелодиите на Лист.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Мајка ми, незабележливо, со своите остри погледи ни ги замрзнуваше насмевките на лицата и ние брзо-брзо излегувавме гушејќи го кикотот во дланките, оставајќи ја девојката занесена во својот ритуал, и мајка ми која правејќи се дека ништо не гледа, грижно ги бележеше тие знаци на првата девојчинска растрепереност.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Дел од тие совети ние децата ќе штрбневме кога влегувавме во кујната по чаша млеко пред спиење, правејќи се дека не слушаме, додека тие двете, занесени во прикажувањето на мајка ми, ќе продолжеа со спокојниот ритуал на пренесувањето на бескрајните примери и тајни од семожните животни искуства.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Ние“ чувствуваме потреба по скалила и врвови „Сакаме“ само да погледнеме и да се видиме разиграни над рулетот Додека топчето застанува над нулата и банката собира сѐ Да бидеме војници во непостоечки војни Работници и питачи во ред за дневни потреби деца занесени во “фантастичниот” свет на игрите птици со врзани крилја во железни стеги ланци на вратот и пропишани норми.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Занесените во воздишки талази?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Билјана беше занесена во берењето и не ме слушна.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ене ги и денес среќни, трепетливи, занесени во своето шумоливо шепотење.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Подоцна се појавува на балконот Ристаќи во антерија и тука се рашетува, тука се накрепува на вратата или балконот занесен во мисли.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Занесена во тие телесни и бестелесни фантазии ја штрекна едно тивко чукање на вратата. Не очекуваше никого.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Рада и Јана занесени во читањето во ист миг ги штрекна остриот звук на јантарниот германски телефон.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Никој ништо не забележа, занесени во хантот и листот на кој некој отишол во мајчина со илјадарче, а другиот во минус, кој три дена и три ноќи да играш не можеш да го стигнеш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, додека како Германка занесена во книгата заборавам каде сум и со кого сè сум дојдена, слушам како тројца „напалени“ Срби коментираат како сум сирота и сама и како би ме дружеле наизменично.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Охрабрени од нивното восхитување, подофицерот везе пцости непознати на тројцата партизани, везе со страст на мома занесена во ѓерѓев што ѝ открива нејасен, само претчувствуван свет неверојатно важен за нејзиниот живот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Штурците беа занесени во својот вечерен концерт.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
ПАДОВИТЕ НА ЕДНА БАЛЕРИНА Замижана, занесена во својот танц.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Макар што во книжарницата доаѓаа необични луѓе, занесени во книгата од сите страни на светот, на Армен, сепак, му направи впечаток присуството на човекот со куферче, кој му појде во пресрет.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таа стоеше мирно, но за него небаре се изви, занесена во вртушката.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Занесена во него - сѐ додека како сронат листец не се спружи врз студената трева.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ја пушти раката кон едно цветно гранче што допираше до прозорецот; го скрши; пред да го помириса, забележа пчела нурната во цветот; го остави гранчето на прозорецот и почна да ја набљудува пчелата; ја гледаше колку е занесена во цветот што не узна дека гранчето е оделено од дрвото и дека се наоѓа во неговите раце; дури и кога со сламката ја помрдна малку, таа не одлета; цветот ѝ беше како рудник во кој длабеше: кога го собра сиот сок, кога го испразни, излета и зафати да врти низ лабораторијата, да зуи оддавајќи немир, паника.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Вечерата заврши. Занесени во прикажувањето не забележаа како помина времето.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Навлегува во тремот ги мати прозорците дворот го загушува пудејќи ги изненадените птици занесени во слатката прелага на сонцето.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Луѓето гледаат како нејзиното тело замира од болка, како брчките на нејзиното високо бело чело стануваа се подлабоки, како, и се смалуваат очите...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И се чини дека тој лежи пред неа, тука, до нејзините колена.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Крстовица го стави писмото во еден плик на кој беа залепени две канадски марки; бегајќи од дома, од куќата опфатена со пламен, таа само толку успеа да земе од целата покуќнина.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Без збор клекна, подигна раце и остана така молбено и болно и небаре занесена во таа молитва што не исцелува болка, шепоти, моли, сплетува прсти, ги притиснува до градите, се ниша де напред, де настрана...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Молчеа сите занесени во работата сѐ додека едно време Танас, синот на Бошка Манев и татко му на Мартина, не се исправи.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сета беше занесена во танцот на цвеќињата и требаше да и повторувам дека токму јагличиниците - најубаво танцуваат!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Таква каква што бев, страмежлива и занесена во некој мој свет, решив дека за ова нема на никој да кажам. Тоа беше нешто само мое.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Сета бригада гореше во натпреварувачки огин и, занесени во работа, бригадирците не ја забележаа веднаш големата промена кај малиот палавник, заборавајќи го своето вчерашно решение.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Но занесен во работата Мече ни слушаше, ни гледаше нешто друго.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Тие беа толку занесени во играњето што не ме ни забележаа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Французите занесени во својот разговор, тргнаа исто така по нив.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Мајките, занесени во разговор, не го ни забележуваа тоа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ене ги и денес среќни, трепетливи, занесени во своето шумоливо шепотење.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Билјана беше занесена во берењето и не ме слушна.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- А, бе, што направи, иста си како мајка ти, и ти не ја креваш слушалката, а го слушаш ѕвонењето!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
ТРИТЕ ВАЖНИ НЕШТА НА ЛЕТА Којзнае колку ќе „заглавев” со спиење онаква сета занесена во ноќните „индиго” соништа да не ме разбудеше упорното ѕвонење на телефонот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Толку многу бев занесена во разговорот што не сум го чула дека ја отвара вратата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Уф, ме исплаши, што не чукнеш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)