Последен пат се видовме пред Нова година, мислам во 2000 и некоја кога како личен багаж пренесов со себе, меѓудругото, десетици и десетици панталони, силно свиткани и изврзани едни за други како колбаси во вентилацијата на автобусот на стар шверцерски начин, потпомогната од еден господин кој држи тезга на зелен пазар за грицкалки и батерии.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Подоцна еве се случи да се среќававме и кај Зелено пазарче, овде во престолнинава.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Не шегувај се, вакви нема ни на Зелен пазар. - Токму затоа.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Во градината се ширеше миризбата на печеното од под сачот, на различните цвеќиња, на свежината која допираше од здивот на блиската река, од миризбата на печеното тесто со различни вметоци што се ослободуваше од подотворениот сач.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тоа што ѝ недостигаше го купуваше на блискиот зелен пазар, а вишокот зарзават од градината им го даваше на блиските соседи со кои на есен подготвуваше туршија и друга зимница за зимскиот период.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)