златен (прид.) - пајак (имн.)

Му се стопи каменот во градите, се стопи како капка пролетна роса при допир со силниот зрак, едно топло пламенче како златен пајак му лазеше по измаченото и несреќно лице.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)