„Иако критичарите досега биле восприемчиви, особено последниве две децении, за важноста на срамот, на насилството и на стигмата во историското досие, повеќето од нив и натаму сметаат дека извесни облици на [настраното] искуство се забранети.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Индиферентноста кон системот, логично, секојдневно ме соочуваше со извесен облик на смртта или, во најмала рака, со сопствената егзистенција.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)