Знаеше дека тие лузни можеше да ги излекува само еден мелем, а тоа беше нежниот допир на топлата прегратка на неговата изгубена љубов.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Коњи, коњи на небото, не знаатза почин, не паметат умор, беспокој, трк по трк, беспомин, низ беспаќе, низ соништа го бараат нашето заминување, нашето запирање, онаа заборавена надеж и туѓата вера, изгубената љубов од времето украдена.
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)