Крај своите издолжени сенки тие изгледаа ситни и несигурни.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Издолжените сенки од јарболите на малите бродови и гемии ја браздеа рамната површина на пристанишниот кеј.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во шумата полека се пластеше темница. Косо издолжените сенки на дрвјата се распливнаа, во далечина планинскиот срт порасна.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)