Различното произлегува од фактот што овојпат вратата на песната поетот ја отвора со буквалната болка вдомена во неговото тело: песниве се испеани во Париз во еден исклучителен период од поетовиот живот кога сè, буквално сè е потчинето од (Ништото на) болката.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)