искрен (прид.) - насмевка (имн.)

Александар весело климна со главата и самиот се изненади кога устата му се развлече во искрена насмевка.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Моето богатство било тука, веднаш до мене, било доволно само да го допрам, прегрнам, како мало детенце кое стои осамено, со искрена насмевка и весел поглед чека погалување по косата.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Бојана ги покажа белите заби формирани во убава и искрена насмевка.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Моите усни издаваат тажна насмевка, но тоа е искрена насмевка после толку долго време, а од гласот избива искрено покајување.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Еве, на пример, тука, на шанкот имам испрскано специјално средство, слично како тоа што е на трпезариската маса, ама не исто и треба да отстои одредено време без ништо да се става на површината, - тетка ми малку подзастана за пак да подголтне, - па сакам, ете, да биде специјално убава куќата - каква што е и сега за тебе! - тетка ми заврши со објаснението и ми упати една голема, искрена насмевка.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Среќа е чувство на мил допир на искрена насмевка, на недосонет сон, на лик кој го чуваш во себе, на утро во кое имаш верба за денот, на ноќта во која се копнее за љубов..
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Автомобилот, секако, не се паркираше во кујно-гаражо-влезо-излезот; ќе беше премногу нехигиенски да се чува автомобил во исто место каде што се подготвува храна - па затоа тој си беше паркиран надвор, пред оградата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)