Станува збор за книгите, вклучувајќи ги и споменатите Фрагменти од љубовниот дискурс, кои укажуваат на индикативното скршнување на опусот на почитуваниот автор кој со секоја од нив како с повеќе да се оддалечува од својата професорска, академска авторска фаза (што ја детерминираат неговите капитални истражувања на семиологијата), за постапно да се префрлува накај чистото задоволство во текстот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Со долгите и исполнети молчења што поврзуваат посуштествено, неспоредливо побогато од сите зборови и декларации на овој свет.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Ако нивниот свет треба да го вреднуваме како патријархален (во овие модерни времиња поимот патријархално станал нешто како синоним за старомодно!), тогаш нели ќе ни биде многу подобро доколку некако успееме да ги реституираме барем некои од есенцијалните вредности (и предности!) на тој старовремски, демодиран и тивок патријархат.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)