ист (прид.) - способност (имн.)

Брзо го препозна меѓу другите, исти такви гробови; се вовлече внатре благодарејќи ѝ на онаа иста способност со чија помош излезе од него - и се смири, сместувајќи се во ковчегот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
(...) Оваа филозофија на историјата бара метода спротивна од онаа што ја фалеше Волтер: наместо бесконечната човечка пластичност да се подвргне на наводно еднообразен аршин или некаква иста способност, наместо “оваа или онаа особена египетска доблест да се откорне од своето тло, своето време и од детството на човечкиот дух за вредноста да може да ѝ се изрази со мерките на едно друго време”, би требало да се споредува она што е споредливо: египетската доблест со египетскиот храм, Сократ со неговите земјаци и луѓето од неговото време, секако повеќе отколку да се споредува со Спиноза или Кант.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Маргина 37 73 Сега знаеше каде треба да оди: во својот гроб.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)