Начинот за побивање на обвинувањето дека литературната теорија, или деконструкцијата, е „несвесна за општествената и историската реалност“ е инсистирањето дека „востановувањето на објектите од страна на дискурсот“ постојано спласнува, и дека „почитта кон реалноста“ (општествената и историската, астрофизичката, или кој и да е друг вид на реалност) е само почит кон минатиот јазик, минатите начини на опишување на она што „навистина“ се случува.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Ја споделував камиевската распнатост меѓу аисторискиот пејзаж и историската реалност, меѓу кралството и егзилот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Морето ми се нудеше како излез од напластената историја на картагинскиот брег.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)