козји (прид.) - уво (имн.)

На шестото новороденче во таа година црните подбивачи сакаа да му дадат име Сирак, но попот го запиша во црковната книга како Никита Марко Проказник, на задоволството на Јага Перуника, им се тргаше од пат на разубавените селанки и со стара ракија во бокалче пред себе му раскажуваше на најстариот, на Богдан Јанков со козји уши и со господови тајни во себе, за природата, за Чарли Краков, за гасениците.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„ЛОКАЛНА СЦЕНА“ илустрација: Гриша Брускин БАМБОЧАДА* „Состојбата со литературата - како впрочем и со сѐ друго, овде - е очајна, и тоа е ноторност слична на онаа дека царот има козји уши.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Но приказната за царот Тројан и козјите уши уште еднаш, ете, се потврди.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)