крвав (прид.) - небо (имн.)

Сега, кога зениците му беа покриени до половина со очните клепки, кога личеа на две срни недораснати месечини на крваво небо, заборави на својата недоречена пресуда.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сноп бледа црвенкаста светлина едвај продираше низ нечистите стакла на прозорецот како нејасна порака на крвавото небо над планината во која згаснаа громовите на августовското попладне.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)