Излеговме на брегот. Реката, папсана од летните жештини, течеше скротено.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Ајде, ќе седнеме онаму, во грмушките и спокојно ќе уживаме.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Во бездните кај Нежилови Стени никогаш не се топи снег... се задржува и во најголеми летни жештини...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Минавме низ тревникот, спржен од летните жештини.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Тука може некој да нѐ види и да нѐ поткаже“, рече Љупчо. „Тука нема лезет.“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)