личен (прид.) - употреба (имн.)

Две напоредни ‘граматики’ во кои нештата се разликуваат меѓу себе од начинот на кој, платоновски речено, се огледуваат во огледалото на говорот“ („Хаику во Скопје“).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Патувања на сказната“ (есеи, 1996); „Да направиме филм, заедно“ (раскази за деца, 1997); „Ars amator-ia“ (раскази, 1998); „Слика тркало“ (хаику, 1998); „Анти-упатства за лична употреба“ (Нешто помеѓу, 1995, 2000); „Постмодерен Вавилон“ (есеи, 2000).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Можеби најсоодветната одредница на овој свет светот којшто сосема спонтано и ненаметливо, но толку живо и впечатливо, егзистира во Човекот со четири часовници ќе даде самиот автор, иако по повод неговите прочуени „анти-упатства за лична употреба“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
МDЕА беше легална во Холандија цели две години пред владата конечно да ја забрани.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сепак, одвреме-навреме, се по­јавува нешто ново, бидејќи продол­жува потрагата по видовите Екстази-супстанци што се сè уште легални.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Нејзиното тело не можело да го издржи она што било внесено во него, бидејќи таа претходно воопшто не пиела ниту се дрогирала.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Со него била во Лондон на забавата за промоција на нивната светска турнеја и на таа забава се случила „несреќата“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Трансилванија“ беше луксузен брод, кој пред војната бил наменет за лична употреба на кралот на Романија. Наводно донел 2-3 илјади луѓе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
НИЕ, ДРАГИ МОИ, не можеме да се пофалиме дека добро си ги чуваме своите лични работи како што се: облеката, чевлите, книгите и ред други предмети што ни служат за лична употреба.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)