Одеднаш стоеше на мала ледина полна со извори, една летна квечерина, кога косите зраци на сонцето ја позлатуваат површината.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Маријанти си отиде при крајот на септември и наредниот ден веќе не го слушнавме острото ѕвонење на парчето шина кое нѐ будеше во раните зори и трчаница, сѐ уште по мрак, носејќи го сонот во заспаните очи, моравме да се построиме на плоштадот и со строев чекор што побрзо да ја заземеме малата лединка лево од касарната на која секое утро, во пропишано време, припадниците на албанската воена морнарица истрчуваа на утринска гимнастика.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Пред карпата имаше една мала лединка и тука Симон слезе и го остави коњот да пасе.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)