Убав млад човек, непознат другоселец, ја разделува од другачката, ја зема нејзината мала рака.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Таа заспана, мала рака што почива на мојата дланка како раче на дете, почнува да дише, да впива нежност.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
- Ах, дојде, од кога те чекаме! - извика џуџето со тенко гласче како да пее, плесна со малите раце и брцна во џебот што му беше пришиен на средината од палтото и му ги покриваше целите гради, стомакот и нозете до колена.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)