мал (прид.) - човече (имн.)

Пред него во редицата стоеше едно мало човече, со брзи движења, слично на бубалка, со сплескано лице и со ситни, сомничави очи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Малите човечиња слични на бубалка, кои толку итро итаат низ лавиринтот од ходници во Министерствата - тие исто така никогаш нема да испарат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога Винстон се сврте од пултот со подавалникот во рацете, забележа дека малото човече оди право кон масата на девојката.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Чувствувајќи го мирисот на исконот, оној ист мирис на малото човече на своите гради, ја почувствува истата онаа топлина кога "лотосот" лакомо ја голташе течноста на животот од нејзините гради.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа не мора да има во себе мало човече ... (...) превод: Жарко Трајаноски okno.mk | Margina #3 [1994] 75 Извадок од книгата „In Search of the Person” од Michael A. Arbib Мојот одговор на прашањето „Можат ли машините да продуцираат интелигенција?
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Врапче не ѝ припаѓа на онаа група наперчени мали човечиња со големи претензии.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Летајте, летајте, мали човечиња, далеку летајте!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тие летаа, ама и ние бевме сè подалеку и подалеку од куќата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Лилипутанци – мали човечиња што планинареа по Гуливер.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Горачинов ги крева веѓите и ги отскрива големите очи: во обете му игра по едно мало човече што личи на мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Те протерувам, мало човече”, му рече на Дејв.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Мали човечиња, ама само мозок.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- А тој, стриче Лентен, - некое дете праша липајќи. Чичкото Лентен тогаш замолчуваше подолго; чудно изгледаше тоа мало човече во тој приквечерен час, среде децата, во пустиот, во глувиот дом.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Да бидеш сам, сосема сам, мило дете, мало човече, да се скриеш во некоја темна, длабока пештера, настрана од сите, од секој човек.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Едно мало човече, кое дотогаш го немав сретнато, довлечка од некаде кутија со пијалок и се качи на неа само за да може да ме потчукне по рамото во знак на охрабрување.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Букефал на врв на задни нозе, наспроти огромниот слон на Пор, тоа мало човече скриено во кралско седло на врвот на слонот.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Малата градина забрмче со своите скриени, чувствителни тркалца и се придвижи; малите човечиња одеа низ шумата, трчаа преку сончевите лединки, облечени во убаво, сјајно крзно, а среде ситните дрвја лебдеа кусите делови на песната од височините и блескавите, модри и жолти бои што летаа. 35
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)