- Не греши душа, синко... Толкунѕаво гршче пченичка собрав.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Бевме внатре, во неговата соба, а однадвор на прозорецот, видов како мачето гребе со малата шепа по прозорецот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
- Шепичка, другар, тоа е хуфта... хуфта. – повтори и ја подаде пред Василопулос својата мала шепа и во тој миг заличи на питач пред црква.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ја истераа надвор со она секојдневното што десетици луѓе го слушаа во Прењес: “Ние ќе ти покажеме”.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Излегувај ти... тии... - Кузе ја фати за рака и ја повлече кон вратата.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Еднаш мислев дека е далеку од мене и од многу други луѓе, дека е само за една мала шепа луѓе, една таква судбина на одбраните на оние што сакаа и што се бореа, што живееја само за да сакаат и да се борат, и што најпосле успеаја да го преуредат животот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)