А моите малечки деца се искрадоа од дома и ете отидоа за да можат со отворени очи да гледаат во тие грозотии. Нели е страшно тоа!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Да слушнеш само како ги довикува! Со каков глас, со кои умилни зборови!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Но со пилињата цели приказни распредува, како да разговара со малечки деца.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Можеше да го крене како малечко дете и да го фрли низ отворите за џамови, ама што од тоа кога толку му сечи акалот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Пелагија не се запраша кој и кога го испратил по кола, меѓутоа кога е тука најдобро со неа да го испратат до тумбата, оти иако дедо Костадин собран колку едно малечко дете, од тука до горе е прилично далеку.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Танаско ја црпна како да е малечко дете, ама таа и во неговите раце, здрвена како прачка, продолжи да ги помрднува нозете чиниш сака или како да има ниет на небо да се качи.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Важно со првите студени зраци на сонцето стигна бел и убав ковчег за дедо Констадин, а на Танаско не му требаше помош за да го смести во него, едноставно го црпна како што се црпнува малечко дете, го подржа малку така а потоа со солзи во очите и уште зборувајќи му Ех дедо Костадине са уткина уд ва каута!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)