Веројатно единствениот уметник познат токму по својот интерес за детска уметност, Жан Дибифе (Jean Dubuffet) тежнееше кон „потполно непосредна и директна проекција на психичките феномени сместени во длабочините на личноста”.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Овде и едниот и другиот ја воспоставиле истата разлика меѓу судот, и мисловниот процес кој управува со делото и има универзална вредност, и делото, конкретната реализација, занаетчиското изведување, кое спаѓа во посебен домен.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
При крајот на неговиот живот детскиот начин на цртање стана репрезент на детскиот ум и мисловен процес, кој сè повеќе навлегувал во неговата свест, а истовремено стана главен фактор на неговото отуѓување од останатиот свет.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)