Местото каде што нема темнина беше замислената иднина, што човек никогаш нема да ја види, но во која, знаејќи однапред за неа, можеше на мистичен начин да учествува.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И така, Мајка на чуден, необичен и напати мистичен начин, ја одржуваше, ја задржуваше во себе, ја ширеше таа своја италијанска пролет како единствено среќно годишно време на нејзиниот живот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)