многу (прид.) - стебло (имн.)

Ѕидот на многуте стебла се оддалечуваше, ѝ бегаше на мојата врела жажда додека околу мене сѐ стануваше метеж во кој тешко можеше да се оддели небото од земјата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И појдов на својот аџилак за да ја барам својата песна меѓу многуте стебла.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во згрбавеноста бев желка што ќе продолжи да лази кон својата цел дури иако ја носи на својата коскена кора земјата со сите планини и реки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)