мој (прид.) - три (бр.)

И уште не беше тргнал возот, се запознав со моите три млади сопатника кои беа од околната на Приједор.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ти мислиш ја одгледа мои три ќерки и два сина тукутака?
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сите мои три светости го празнуваа денот на својата смрт.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Моите три... еднакво на мир Наутро отворам очи покрај моето сонценце, на пладне ме грее насмевката на ангелот мој, навечер ме заспива смеата на месечината.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не разговаравме никогаш но јас знаев дека ги мрази моите три маслинкени стебла; ме гледаше понекогаш како првата што ме гледаше кога мислеше дека не ги сакам нејзините стебла зашто мислеше сека се тие нејзини, само нејзини.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Само душава моја е столчена, а телото изгазено, зашто сум далеку од моите три деца, кои ги оставив во племњата и в раце на Османлијата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Само немој да забораваш, продолжуваше понатаму, дека во себе носиш барем едно од оние мои три зрна, а местото, каде што го носиш него, не ќе да е многу згодно за тебе, штом продолжуваш да крвавиш вака, по целава оваа долга трага.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тргнав накај мојата три педи широка постела од неизделкани штици.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Не го коментирам и она негово мислење за моите три жртви.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)