ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

А таму, зад темнината во моите очи, Господ со гласот на исушените лисја продолжуваше да размислува: - Замисли си што ќе се случеше некој од командантите да се впуштеше да им го опишува на другарите сѐ она што се случуваше она пладне, а во тој исцрпен опис да нѐ спомнеше и нас двајцата како сеирџии.

Витгенштајн смета дека овие две тврдења „стојат” или „паѓаат” заедно: но мојот аргумент е дека тие се независни.

Лично ми го имаше речено тоа.

Па иако знаеше колку се ризични потфатите што ги смислува, не беше во состојба да ги сфати моите аргументи.

Мислам, тоа беше првпат да се најдам во ситуација во која знаев дека сум во право а ете, моите аргументи, колку и да беа разумни, колку и да беа исполнети со сите оние додавки што го осмислуваат животот, како што се моралноста, правдољубивоста, коректноста, дружељубието, и многу други, во случајот кога ја играв партијава шах со пријателот Господ Саздов звучеа шупливо, како да се изговорени од исушени лисја паднати одамна на земјата, и тоа изговорени од нив додека биле во состојба на умирање.

Ова, заедно со паралелните поенти извлечени во врска со првите две прашања, сугерира дека е можно да се раздвои Витгенштајновото гледиште дека значењето на изразите во јазикот, главно конституирано од правилата за нивна употреба, мора да биде јавно по карактер, од неговото гледиште дека не е можно нечие разбирање на некој израз или правило да се состои од една внатрешна когнитивна состојба на таа личност.