Не затоа што ми недостига нана ми, мојот водич по црковниот свет, туку затоа што се претворам во неа, мојата нана.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Како и многупати на ова речиси безизлезно надреалистичко патување во родната земја, кога барабанската реторика на моите водичи ме исклучуваше со мислите, за среќа, во свеста, повторно ми се отвораше вратата на сеќавањето на семејниот дом, на Мајка и на Татко, со сите во семејството.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)