Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Во следните седум години им се родија четири деца...меѓу кои беше мојот дедо Нисе.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Мојот дедо татко на мајка ми Нисе, син на прабаба ми Трајанка, беше работлив човек. Понекогаш знаеше да претера со работа.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Е, таков беше мојот дедо Доне!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Еднаш отишол дедо Доне да го посети, но прадедо ми не си го познал синот (мојот дедо) бидејќи кога го оставил тој бил момче, а кога по долго време го видел тој веќе станал маж.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Погледот на Самуел Ароести, мојот дедо по мајка, покрај кого натерани во трк одат неговата жена, мојата баба, нивните две ќерки, никогаш незапознаените тетки и други, непознати луѓе претворени во вечно живи филмски сенки. Поручникот со презир погледнува во Хана Голдблум, која меѓу униформите стои исправена, и на ќерка ѝ, ѝ се чини, ненадејно и силно извишена, облечена во својата долга домашна наметка, вита и издолжена како во најубавите години од нејзиниот живот. „...

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Ќерка ми е мојата гордост”. „Вашата гордост има чифутско потекло.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

* Ги заборавив приказните на моите дедовци.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Тогаш стаклото на нашиот прозорец прсна на илјади парчиња и во собата, пред нозете на мојот дедо падна голема, црвена топка.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Еве го и глобусот што ми го даде човекот со окалки и со чадор под мишка.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Ниту тој, ниту моите дедовци по него не ве тераа да смените вера без ваша желба.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

„Само што ова не е ручек, туку живот,” реков.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Знаете што има кажано мојот дедо Јохан за иронијата: таа е зрното сол без кое не би можеле да уживаме во тоа што ни е принесено на трпезата.”

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Само толку знаев или само толку ми кажале за Стефана, таткото на Спиродона, мојот дедо.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Татко ми, дедо ми, предедо ми, ако се викале поради недоразбирање Бугари, тоа уште не значи оти и јас треба да сум како нив во мрак за мојата народност; ако се викале тие Бугари, тоа не значи оти ние ќе треба да престанеме да им веруваме на Русите за атер на разни Стамболовци и Свирчовци, наместо заедно со нашата пролеана крв ние да си го бараме правото од каде што треба, да допуштиме да ни се бркаат во работите луѓе што и самите не знаат што бараат; ако се викале моите дедовци Бугари, уште не значи дека јас имам право да ги експлоатирам македонските интереси со издавање весници, кои наместо да ги бранат интересите на нашиот народ – ги бранат бугарските и интересите на бугарскиот кнез.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И не верувај дека ќе ме сотре натема. Рано е да се подгрбавам под клетви.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не прочитал никој во црковните книги дека дедо му на мојот дедо живеел со мечка во пештера.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Дедо му на мојот дедо го запалиле кога умрел и пепелта му ја закопале во четири дупки. Не се повампирил.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Самиот долго верувал дека ги знае сите тајни на човечката историја и со таков глас цимолел нешто за вториот живот што Онисифоровото срце пребрзо зачукало, застанало за миг исплашено, пак почнало со удари да ги брои миговите на човековиот век.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Мојот дедо прекрасен чудни нешта прави. За роденден пред врата, моторче ми стави.

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Тој мој деденце е виновен за она што сум јас денес.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Таа како да беше жртвуваното чедо на битолскиот валија Исмаил, пред неговото заминување во Турција со многубројното семејство, оставена да биде втора жена на мојот дедо вдовец во Подградец, гратче на албанската страна на брегот на Охридското Езеро.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Нејзиниот татко и мојот дедо, од два брата деца.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

И оттогаш речиси цел половина век и повеќе, тој Амди Сербез, а пред тоа и татко му, секој втор или трет петок во месецот слегуваа во градот на пазар, а притоа на дедо ти, а пред него и на мојот дедо му носеа, волна, сирење, масло, а за празниците и јагне.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Пискотни се слушаа од куќата на мојот дедо.