мој (прид.) - ден (имн.)

- “Тој ден јас беше извонреден, едноставно тоа беше мој ден. Од каде и да шутнев кош.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Времето поминато со малиот Тома ми ги разубавуваше моите денови.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Смешен сум. Денот го прострелија прогонувачите. Значи, мојот ден.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Бев женскар и лага и провалник. Затоа го стрелаа мојот ден. В грбник.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Револвери, викнав. Не стрелајте го мојот ден, в грбник, оставете го.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Дружењата со мајка ми зачестија, немаше кој да нè прекинува, немаше со кого таа да го дели слободното време, ја имав само за себе, а и себеси се имав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Откако замина, настапија они прекрасни, спокојни и само мои денови.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А и јас не би сакал со никого да ги делам моиве ноќи и моиве денови тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Моите амбасади без конкретна историска локација во времето продолжуваа на еден друг начин да постојат во мојот живот, како негов дел, во продолжение на моите денови од животот, во времето кога беше исчезнато нивното некогашно официјално значење, запрено само во заборавените архивски документи...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Продолжуваше мојата мисија во следењето на палестинската судбина, некогаш како дипломат, како амбасадор на државата која веќе не постои во државата која толку силно сакаше да постои.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев женскар и лажго и провалник. Затоа го стрелаа мојот ден. В грбник.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Денот го прострелија прогонувачите. Ме нишанеа мене. Значи, мојот ден.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Револвери, викнав. Не стрелајте го мојот ден, в грбник, оставете го.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)