ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Толку години живејте на мојот земја, вака ли бре џанум, дотука ли донесовте работата?

Со човечки тела во мојата земја го ѓубрат земјиштето, со нив хранат кокошки и свињи, со тела се полнат јами за да може еден ден повторно да никне црното, дебело семе на злото.

Бев наивен кога работев и ја одбранив докторската дисертација кога поверував дека дијалектичко- материјалистичкиот, односно марксистичкиот приод што го имав на париската Сорбона, во демократската и толерантна Франција, ќе претставува вистинска замка во мојата земја во времето на расчистувањето на сталинизмот кога страдаше сѐ живо и диво.

Да, јас наивен, еднаш каков што создава Господ, со сите мои донкихотовски илузии дека со мојот одбранет докторат и искуството од Шпанската војна, ќе придонесам во спасот на Балканот од вековното проклетство, од неколкуте предложени теми за работа врз докторската десертација дисертација се определив за трудот кој не ја исклучуваше неговата полезност и општа употребливост при враќањето во мојата земја.

Денес целиот ден го набљудував малиот хеликоптер како исцртува тесна мрежа над оваа моја земја, земја на прогон, хотелот „Нова Ружа”.

Никогаш Демијан не сретнал Ром во животот, ништо не знае за нивниот танц и нивната музика, ништо не знае за балканските ритми, никогаш не бил во Европа ниту пак знае мојата земја на карта да ја покаже...

Да појаснам: Потекнувам од земја што не постои. Постои Земјата како планета, ама не постои мојата земја како Земја.

* Седам во тремот додека врне дождот а чинам дека тече по мене по моите вршки и лисја по моите гранки по стеблата по корењата по моите мравки тече по мојата шума по мојата земја по мојата мисла тече по мојата изненада закопана во брчките го брише мојот уплав мојот страв мојата осаменост во бесоницата во трептеж во напуштеност врви по дамарите мои се вовлечува во моите очи дождот што ме буди што крепи што плоди и јас станав извор што ѕвони цвет што се шири плод што се дрочи додека живеам и растам во оваа стара шума на моето постоење во вишнава гора во шумниве лисја.

Со тага си мислам јас за тоа и не од болест туку од страв и грижи, небаре пустиник, уште пред изгрев, скитам и преповторувам: кога не можевме ние – тоа бог нека ги состави коските на мојата земја доколку има бог и – доколку остана земја.

Одбрав да се копа на моја земја, на мое место, тука над куќата, во некогашното мало лозјенце, но објавив дека ќе биде тоа сечиј бунар, дар за Маказар во најсушната година, вода за луѓето сега и за поколенијата.

Требаше да собереш сили, уште во почетокот да ми кажеш дека за твојата мајка и твојот татко има многу горчливи, многу трагични, болни настани сврзани со мојата земја...

Маршира денес мојот народ – силна Мајска парада, маршира марш челичен трудов, - мојата земја млада!

В таква пролет, златокласа младост, моја земјо, да те градам, љубам, и сѐ така и со таква младост, крај мој, роден, ти ќе бидеш убав!

Такво разбирање за моето пишување никогаш не бев доживеал во моите земји на Балканот, Албанија и Македонија, ниту од најблиските.

Погледнувајќи уште еднаш во мојата нетипична дипломатска биографија, не можеше а да не ме запраша: - Вие сте писател, меѓу другото. Веројатно еден ден ќе пишувате за мојата земја?

Бен Али се надоврза: - За мојата земја е чест да имаме амбасадор кој е и писател од наша блиска, пријателска земја.

Ниту еден облак на твоето тело ниту една рана на твоето пладне О најнежно од сите суштества што ја посетиле мојата земја.

Но постои ли начин или приказна што ќе може барем привремено да го одложи расчеречувањето на мојата земја и тоа помеѓу олку настрвени мајки, запенуваше одвреме навреме Раде Ич, и тоа секогаш во присуство на капетанот Трајан Крстиќ, кој веќе неколку дена го врбуваше за доброволец во неговата чета на 23от Пешачки полк, што требаше токму тие денови да замине на фронтот на Кајмакчалан.