мој (прид.) - клуч (имн.)

Ја прашав: – Сакате ли да Ви раскажам што сонував ноќеска? – Може, ако не е долго.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Приближувајќи й се, го спуштив на масата оној мој клуч и реков: – Добар ден, јас сум Аристин, може ли да седнам? – Зборувај ми малку за тоа – возврати девојката – кој денес се вика така?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Бев восхитен од оваа поддршка на моите читатели, од нивната солидарност, со кои најмногу ме поврзуваше вистината на моето пишување, живеејќи во различни светови.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во шега му напишав дека останав зад врата, макар што мојот Клуч не беше лажен, бил многу пати проверуван од животот!.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- Алек имаш USB? - Да, секогаш е на приврзокот на моите клучеви.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Мојот клуч не знае да ја заклучи вратата на тајното сениште зошто нема своја дарба своја душа и потонување.
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)