мој (прид.) - мисла (имн.)

Поврзаноста на моите мисли со бунарот стана постојана.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Мојата мисла и мојата намера беа благородни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Чувствуваат дека зборовите што ги зборувам со нив не се единствените мои зборови и мислите што ги мислам со нив не се единствените мои мисли, дека имам и други понеразбирливи зборови и други позаплеткани мисли.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Натаму и во врска со тоа беше мојата мисла и сето мое очекување.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во мојата мисла стои залегната потребата нешто да сторам, да сторам нешто, особено за Маказар.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Расфрлани се моите мисли денес како пожолтените листови од нашето домашно евангелие.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ова е, конечно, тој простор на крикови, тој простор без збор... и таму кај што се заборавив во тебе та се пресоздаваш во моја мисла, во мој единствен крај.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
И Енциклопедијата не е знаење туку помнење Во овој круг песни, по ниедна цена не настојував да го насочувам текот на мојата миспа и на мојот поетски запис.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Како да ја следеше мојата мисла, тој рече: - Јас, сине мој, цел живот си бев кадија.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кој е тој анонимен диктатор на моите мисли, со кого јас, со силата на потписот се обврзувам да ги делам неговите чувства, да ги преземам како сопствени (не треба да се потцени тука димензијата на потписот како гарант), па станувам негово шизофренично алтер его?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Како да ги чита моите мисли, Филозофот погледна во мене и рече: „Словата се отровни за души неподготвени за чтение.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
За моја среќа ваквата моја мисла никому не му ја продадов. Дури ни на жена ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Од мене никој не ќе направи песнопоец!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Црвената кавалерија за малку да тропнам. Убаво ќе се посрамотев.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не се обидував да видам во моите мисли како лежи едвај подвижен, не сакав да слушнам како последните капки сила го принудуваат да вдишува и издишува, не сакав да знам ни што му врвело низ мислите во тие мигови – дали го мачела помислата на сестрите кои постојано се јавувале во неговиот дом и молеле да се најде начин да ја напуштат Виена, дали имал грижа на совеста од претпоставувањето дека во логорите на смртта ќе ги приберат и нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не се обидував да ги замислам последните мигови од неговиот живот, доволно ми беше што дознав дека е мртов, дека е смирен, без телесна болка, без душевна јанѕа, затоа што сигурно на оној свет душата се ослободува од сите тегобности и самообвинувања.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рацете ми останаа на маса и бев неподвижен, туѓи, безживотни, како стиснати под товарот на моите мисли.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе биде толку силна моќта на мојата мисла, што ќе ми донесе само успех и среќа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не сум способна да сфатам дали се тоа само моите мисли.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Оваа моја мисла пајакот ја сфати како прашање.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Без размислување ми одговори: Помеѓу сонот и она што не е сон понекогаш нема граница. Го знаеш тоа и самиот – господар си на соништата.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Измисли приказна во која ќе бидеш јунак и ќе го победиш стравот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Преморен си, Пупи Паф, со мисла ја пречека мојата мисла Жеро Жерав.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ти си добра вест за мојата мисла.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Знам чувствуваш како те гали мојата мисла со нежноста на ветрот...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Кејтеновиот син, разбирајќи ја мојата мисла, рече: - Слушај Леме, слушај мало будалче, - ме прекори, ова место никој не го знае освен тебе и никој не смее да го има додека не го заслужи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Кејтен, - шепнав, сакав сета тага да му ја соопштам, но не требаше, тој беше во мене, го знаеше сето мое срце, секоја моја мисла.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Откако прекина со разговорите веднаш седна на фотелјата спроти мене и без да го запрашам, погодувајќи ја мојата мисла и поводот за посетата, веднаш ми рече: - Почетокот на преговорите со Американците има повеќе симболичен карактер.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бешир ме оттргна од сината размисла: - Се сеќавате, амбасадоре, пред три години од ова место го здогледавме Титовиот брод Галеб кој потоа пристана во блиското пристаниште на Ла Гулет!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бешир како да беше проникнал во текот на мојата мисла.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Обично кога патував, а не возев самиот понесував по некоја книга која во тој период ги пленеше моите мисли.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И речиси во секој премин на цивилизатори или варвари не престанало да се убива, да се масакрира, да се владее...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше во разговор едновремено со палестинските амбасадори во Париз, Лондон, Дамаск, Москва, Каиро... Известуваше за разговорите, даваше инструкции.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Седам и квачам дури и не знам Дали ќе е ова уште еден Циркус Принтипрам* И дали ќе се испили беден или вреден стих од ова што се мачам доцна во ноќта – ѓупка кога напрегам гради и срцето тихо тупка во оклоп од коски А мојата душа расчленета Ко Лајбницовите Монади Моли: – наслони се стиху на моите мисли ко дете на мајчини боски 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Застаната на прозорецот од таа соба, гледав во зелените ливади, сакав да го сочувам тој момент, таа глетка да остане засекогаш во моите мисли.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ја напишав најнапред без да посветам многу внимание на споредните работи, важно ми беше да го искористам моментот за да ја пренесам мојата мисла на хартија, па откако сето тоа го направив се навраќав неколку пати да го препрочитам напишаното.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ама до некого стигнала мојата мисла и твојата желба.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кој ја имаше мојата мисла во својата глава дека треба да го закопаме на највисокото место?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
* Седам во тремот додека врне дождот а чинам дека тече по мене по моите вршки и лисја по моите гранки по стеблата по корењата по моите мравки тече по мојата шума по мојата земја по мојата мисла тече по мојата изненада закопана во брчките го брише мојот уплав мојот страв мојата осаменост во бесоницата во трептеж во напуштеност врви по дамарите мои се вовлечува во моите очи дождот што ме буди што крепи што плоди и јас станав извор што ѕвони цвет што се шири плод што се дрочи додека живеам и растам во оваа стара шума на моето постоење во вишнава гора во шумниве лисја.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Значи мојата мисла патува до него и веројатно го вознемирува бидејќи наеднаш ѓаволчето го снема; се скрило кутрото во глушечка дупка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Таа постојано изненадуваше со нова централна тема, која имаше силна моќ да извлекува од балканската сага дури и теми каде што моите мисли се наоѓаа на распаќе на дилемите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
А.А. , крај будниот К.К., како да пребаруваше упорно во моите мисли.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Х.Х. сигурно во тие мигови жалеше што не можеше да пребарува во моите мисли, да ја храни Централата со нови податоци за моите реакции, додека молчев загледан во линијата на хоризонтот која ја искривуваа белите облици на издадените бункери кои навистина ми се видоа како голем ѕид. Балкански ѕид.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Мојата мисла и без мене продолжила да работи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ТАКА ПОЧНА АВАНТУРАТА
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Моите мисли едноставно не сакаа да ме послушаат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)