Лежам така, и чувствувам дека ќе се задушам, а не знам што ме задушува – дали туѓите врескања или моето молчење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И кога тоа задушување станува неиздржливо, тогаш проговорувам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Таа се две: онаа која бесконечно молчи и онаа која го слуша моето молчење.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Сакаш да го портретираш лицето на моите мисли, да го преведеш моето молчење на руски.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)