Кога свратив првпат по пензионирањето во градот, во зградата на Окружниот одбор, видов што значи да си отсутен само неколку месеци.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Беше очигледно дека сум оставен на самиот себеси заедно со моето оправдување.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
И кому му го упатував ова мое оправдување: на себе си, на работниците, или пак на штрците?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)