А пак гледај, гледај да видиш... Тој зачкрта нешто изметкано на книжето и после покажа со перото:
- Мојот потпис.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Мојот потпис да го имитираш - тоа е исклучено! Не мачи се! - И навистина.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кој е тој безобразен Бог што влегува во мене со својот политички фалус, фалусот на мојот потпис, па и јас влегувам во него, и зарем нема во потпишувањето на таквиот формулар, во пенетрацијата на неговото „јас“ во моето, висока доза на перверзен (хомо)сексуализам, што се вика власт?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Имаме цела колекција од автограми брат ми и јас.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
А сега, лекаполека, стекнаа доверба во моите потписи, оти и мајка ми, кога ќе ја прашаат дали е вистина, им потврдува.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
А и зошто би ги проверувал неговите извештаи? Немаше причина.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Се разбира, го додавав мојот потпис до неговиот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Знаев дека помеѓу зборовите што тој ги употребува нема фира.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тука, на овој кревет се освестив и кога отворив очи ми го покажаа листот со мојот потпис.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ако навистина секој може да произведува слики на тие цвеќиња, првобитната идеја на уметникот се губи некаде во самиот процес. DD ЕВ: Мислите дека тоа е лошо или добро? DD ПТ: Најпрвин, дали се согласувате со тоа? DD ЕВ: Да, доколку го нема мојот потпис.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)